Έχοντας ήδη διαβάσει ένα βιβλίο της Τέκου, το "αγάπα το ή παράτα το" που μου άρεσε πολύ, αποφάσισα να διαβάσω και το "Να ονειρευτώ ξανά" που μου κίνησε την περιέργεια. Το διάβασα την περίοδο της μεγάλης τραγωδίας στην Αττική και το γεγονός ότι και το βιβλίο αναφερόταν σε φωτιές, καταστροφές και απώλειες με έκανε να συγκινηθώ και να αισθανθώ ακόμη πιο πολύ τον πόνο αυτών των ανθρώπων που υπέφεραν και εξακολουθούν να υποφέρουν πολύ.
Μέσα στις σελίδες του αποτυπώνονται η έννοιες της αγάπης, της μητρότητας, της δυνατής φιλίας που αντέχει στον χρόνο, της προδοσίας και του θανάτου. Λάτρεψα τις ηρωίδες του βιβλίου και τις θαύμασα για την τόλμη και το θάρρος τους. Χάρη σε αυτές έμαθα τι σημαίνει "μάνα" και πόσες θυσίες μπορεί να κάνει μια γυναίκα για το παιδί της.
Αυτό που συνειδητοποίησα τελειώνοντας το βιβλίο είναι το γεγονός ότι η συγγραφέας γράφει τόσο απλοϊκά παρουσιάζοντάς τα όλα με μια φυσικότητα που συνήθως παραπέμπει σε ουτοπία. Σε αρκετές σκηνές μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι οι ηρωίδες του βιβλίου θεωρούσαν τόσο απλό να εγκαταλείψουν ένα αγαπημένο τους πρόσωπο ή να φύγουν από τον τόπο τους, πράγμα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Ένα ακόμη στοιχείο που λάτρεψα στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι η διάθεση της συγγραφέα να μεταδώσει την αξία της γενναιοδωρίας. Στις εποχές που ζούμε κυριαρχεί ο εγωισμός και δίνεται περισσότερη σημασία στο προσωπικό όφελος παρά στο συλλογικό καλό. Η Ιφιγένεια Τέκου προσπαθεί να καταργήσει αυτή τη νοοτροπία δείχνοντας πόσο σημαντικό είναι να είμαστε δίπλα στους συνανθρώπους μας και να τους στηρίζουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σε γενικές γραμμές, θεωρώ ότι το "Να ονειρευτώ ξανά¨ είναι ένα όμορφο, ανάλαφρο και ευχάριστο βιβλίο. Αν είχε περισσότερες σελίδες ώστε να αναλύονται περισσότερο τα γεγονότα θα ήταν άριστο για μένα.

Αστέρια: 9/10