Ο πόνος, η μοναξιά, η αβεβαιότητα, έχουν γίνει γνωρίσματα του απομακρυσμένου από τον Θεό και τον πλησίον ανθρώπου της σύγχρονης εποχής, αφήνοντας ουλές ανεξίτηλες στη ψυχή του.

Σ'αυτόν τον πονεμένο άνθρωπο απευθύνονται τα κείμενα του πονήματος αυτού. Κείμενα Ορθόδοξης βιωματικότητας και αυτογνωσίας.

Κείμενα μέσα από τα οποία η συγγραφέας καταθέτει λόγο όχι κατηχητικό, αλλά βαθειά βιωματικό, λόγο που είναι κόπος από κόπο και πόνος από πόνο. Και γι αυτό, στην καρδιά του πάσχοντος ανθρώπου των χαλεπών καιρών μας, μπορεί να γίνει βάλσαμο παρηγορητικό, σαν ένα απλό δώρο από τα βάθη της καρδιάς.