Η φτωχή Ραχήλ, ωχρή, με ανίατα όνειρα, θεραπευόταν τώρα ανάμεσα στα μαύρα δέντρα, όπως ένας τυφλός που με το φλάουτο κάνει ν' ανθίζει το σκοτάδι ή όπως τα παιδικά παιχνίδια που μια μέρα εξαφανίζονται άξαφνα σα να τα πήρε μαζί του το παιδί - καθώς πέθαινε, περίλυπο, μέσα στον άντρα.