Η έννοια του χρέους προς την πατρίδα είναι μια έννοια που διαρκώς μεταβάλλεται και διαφοροποιείται μέσα στους αιώνες. Από εποχή σε εποχή, από πολιτισμό σε πολιτισμό, από λαό σε λαό, από γενιά σε γενιά ακόμη και από άτομο σε άτομο, το πώς αντιλαμβάνεται κανείς αυτό το Χρέος και πως το εκπληρώνει, καθορίζει το ίχνος και το αποτύπωμα που θα αφήσει στην Ιστορία, την μικρή του προσωπική αλλά και την μεγάλη, την πανανθρώπινη. Το καλοκαίρι του 1940, με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να έχει ήδη τυλίξει στις φλόγες το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης και τα σύννεφα της επερχόμενης καταστροφής να σκιάζουν ήδη τον ορίζοντα της Ελλάδας, μια μικρή ομάδα νεαρών, αποφοίτων του γυμνασίου, αποφασίζουν να λογαριαστούν με την ιστορία και με τις εξετάσεις κατατάσσονται στην Σχολή Ικάρων. Μετά απο το Ιστορικό Όχι, μια περιπετειώδης Οδύσσεια θα φέρει τους 40 μαθητές της 10ης Σειράς της Σχολής, από το βομβαρδισμένο Τατόι, στους εάιώνες του Άργους, στην αμυνόμενη Κρήτη, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, και μέσω του Νείλου στο Σουδάν τη Ροδεσία και τη Νότια Αφρική. Εκεί θα ολοκληρώσουν την πολεμική τους εκπαίδευση και θα ενταχθούν, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες αεροπόροι, στις ελληνικές Πολεμικές Μοίρες διώξεως και βομβαρδισμού κάτω από τον επιχειρησιακό έλεγχο της RA.F. Για τα επόμενα τρία χρόνια ένα αντίσκηνο και η αφιλόξενη και ανελέητη Λιβυκή έρημος θα γίνει ο τόπος μόνιμης κατοικίας τους. Εξορμώντας από πρόχειρα αεροδρόμια της Βόρειας Αφρικής, οι ελληνικές Πολεμικές Μοίρες-η 13η με Baltimore, η 335η και η 336η με Hurricane kai Spitfire- και οι νεαροί πιλότοι που τις επανδρώσανε, έχοντας για πεδίο δράσης όλη την Μεσόγειο, την Ιταλία και τις γιουκοσλαβικές ακτές, θα εκτελέσουν την αποστολή τους με τόλμη και αυταπάρνηση, και μαχόμενοι για την ελευθερία θα εκπληρώσουν με το παραπάνω το χρέος τους προς την πατρίδα, τους συμπολεμιστές τους και, εν τέλει, τη συνείδησή τους.