Μας το έφεραν δώρο όταν ήταν 6.5 μηνών.. Μέχρι τώρα που είναι 10 δεν έχει ασχοληθεί καθόλου μαζί του. Επιπλέον η μουσική που έχει είναι λίγο περίεργη.. Μια μελωδία μου θυμίζει τη Λάμψη

Το πήραμε με τη λογική να βοηθήσει το μικρό μας να μείνει στο κρεβάτι του όλη νύχτα κ να σταματησει να έρχεται στο δικό μας κρεβατι.έχει να επιλέξεις μουσική με φως ή μόνο φως κ αυτός ήταν ο βασικός λόγος που το πήραμε ότι είναι φορητό φως κ μπορεί να το ανάψει μόνος του για να μην φοβάται!ο μικρός μου δεν ενθουσιαστηκε με την μουσική αλλα ούτε κ με τη φωτεινότητα.. είναι πολύ απαλό το φως (ίσως να είναι για πιο μωρα,ο δικός μου είναι 3 χρονων) κ δεν βοηθάει στο να φωτίσει λίγο το χώρο (ούτε καν μέσα στην σκηνή που έχει πάνω από το κεφάλι του) με αποτέλεσμα να μη μένει στο κρεβάτι του κ να συνεχίζει να έρχεται στο δικό μας γιατί "δεν έχει φως κ φοβάται μόνος του"..ήθελα κάτι δελεαστικό που να το έχει σαν παρέα κ να τον κρατάει στο κρεβάτι αλλά δυστυχώς δεν μας κάλυψε..

Μεγάλωσα με αυτό το παιχνίδι ως νήπιο του 1984. Τότε ήταν ανώτερο ποιοτικά αλλά ως διαχρονικό παιχνίδι με αξία το αγοράσαμε σε έξι δικά μας παιδιά.

Ωραιο ποιοτικα,αλλα η μουσικη ειναι κατι μεταξυ σιωπη των αμνων και x-files. Ο ιπποκαμπος της fisher price ειναι κ πιο οικονομικος και η μουσικη ειναι πολυ χαλαρωτικη. Του αγκαλιτσα ειναι τρομακτικη.

Το πατάς στην κοιλίτσα και ανάβει. Δυστυχώς ο μπέμπης δεν κοιμάται όμως. Ίσως έπρεπε να πάρω 5-6 για να τους μετράει.