«Ήταν βράδυ αργά όταν έφτασε ο Κ. Ένα πυκνό στρώμα χιονιού σκέπαζε το χωριό. Ο λόφος ήταν κρυμμένος πίσω από την ομίχλη και το σκοτάδι, και ούτε ένα αμυδρό φως δεν δήλωνε πως εκεί υπήρχε ο Πύργος. Ο Κ. στάθηκε για λίγο πάνω στην ξύλινη γέφυρα που οδηγούσε από τη δημοσιά στο χωριό, με τα μάτια σηκωμένα στον ουρανό που έμοιαζε άδειος».

Ένα από τα ζοφερά αριστουργήματα του Κάφκα, με φόντο ένα χωριό που απλώνεται στη σκιά ενός Πύργου κρυμμένου από ένα πέπλο ομίχλης. Μέσα σε αυτή τη δυστοπία, ο Κ., ένας ήρωας βγαλμένος από το θέατρο του παραλόγου, αγωνίζεται επίμονα ενάντια στον απρόσωπο μηχανισμό μιας αόρατης εξουσίας, έρμαιων των παθών και των φιλοδοξιών του, παλεύοντας να βρει μια θέση μέσα στο σκοτάδι της ανθρώπινης αλλοτρίωσης, ένα νόημα σε έναν ανορθολογικό αμείλικτο κόσμο.