Μετά τη θριαμβευτική υποδοχή των απομνημονευμάτων του Μπαράκ Ομπάμα, τόσο από το διεθνές όσο και από το ελληνικό κοινό, ο δημοφιλής πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ επιστρέφει με το νέο του βιβλίο που συνέγραψε από κοινού με τον θρύλο της Ροκ Μουσικής Μπρους Σπρίνγκστιν.
Όμως τί κοινό μπορεί να έχουν ένας πρώην Αμερικανός πρόεδρος και ένας ροκ σταρ; Πώς μπορούν οι τραυματικές αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας να τους φέρουν κοντά; Πόσο έμοιαζαν οι νεανικοί εφιάλτες τους και πώς κατάφεραν να απαλλαγούν απ αυτούς; Είναι δυνατόν να βγει κανείς καλύτερος μέσα από μια επίπονη συναισθηματικά κατάσταση, να ξορκίσει τους προσωπικούς του δαίμονες και να διαπρέψει; Και εν τέλει πόσο σημαντικό είναι να μοιράζεσαι με τους άλλους όσα σε πόνεσαν και σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή σου;

Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, και μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, δίνουν ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Μπρους Σπρίνγκστιν μέσα από μια σειρά προσωπικών τους συζητήσεων οι οποίες ηχογραφήθηκαν αρχικά ως podcast και τώρα αποτυπώνονται στο χαρτί, και τις οποίες μοιράζονται μαζί με δεκάδες σπάνιες φωτογραφίες, πρωτότυπα κείμενα ομιλιών, ανέκδοτους στίχους, συλλεκτικές αφίσες κ.α.

Το «Renegades: Born in the USA by Barack Obama and Bruce Springsteen» είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κοινό βιβλίο. Αποτελεί μια συγκλονιστική εξομολόγηση δύο σημαντικών αλλά διαφορετικών προσωπικοτήτων και μια βαθιά ψυχαναλυτική λεκτική επικοινωνία ανάμεσα σε δύο φίλους που, με τον τρόπο του ο καθένας, έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην πρόσφατη ιστορία της χώρας τους. Πάνω και πέρα απ όλα όμως είναι δύο άνδρες, δύο Αμερικανοί πολίτες που κουβαλούν τα ψυχολογικά βάρη τού όχι και τόσο εύκολου παρελθόντος τους και ανησυχούν για το αβέβαιο μέλλον της πατρίδας τους.

«Οι καλύτερες συζητήσεις έχουν μια διαχρονική ποιότητα, σε πηγαίνουν πίσω στο βασίλειο της μνήμης, οδηγώντας σε προς τις ελπίδες και τα όνειρά σου. Το να μοιράζεται ιστορίες σού υπενθυμίζει πως δεν είσαι μόνος - και ίσως σε βοηθάει να καταλάβεις τον εαυτό σου λίγο καλύτερα», εκτιμά ο Μπαράκ Ομπάμα εκφράζοντας την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι πολύς κόσμος ταυτίστηκε μαζί τους μέσα από τις συζητήσεις τους: «Πολλοί μάς είπαν πως ακούγοντάς μας να συζητάμε σκέφτηκαν τα δικά τους παιδικά χρόνια. Τους δικούς τους μπαμπάδες. 

Τις πόλεις που μεγάλωσαν». Και πράγματι οι ιστορίες τους είναι τόσο ανθρώπινες και αληθινές και ο τρόπος που τις μοιράζονται μεταξύ τους τόσο ειλικρινής που σίγουρα ο καθένας θα ανακαλύψει ένα κομμάτι του εαυτού σε κάποιο σημείο τους. Πιθανόν μάλιστα να πάρει και κάποιες χρήσιμες απαντήσεις σχετικά με ουσιώδη ζητήματα της ζωής.

Γιατί, όπως πολύ εύστοχα υπογραμμίζει ο Μπρους Σπρίνγκστιν, «είναι από αυτό το είδος των συζητήσεων που μιλάς μέσα από την καρδιά σου και από τις οποίες φεύγεις έχοντας πλήρη κατανόηση σχετικά με το πώς σκέφτεται και νιώθει ο φίλος σου. Έχεις μια εικόνα του τρόπου με τον οποίο βλέπει τον εαυτό του και τον κόσμο». Παραδέχεται δε πως οι δυο τους αντιλήφθηκαν πως έχουν πολλά κοινά: «Στο τέλος της ημέρας ανακαλύψαμε τις ομοιότητες στο ηθικό σχήμα της ζωής μας. Ήταν η παρουσία μιας υπόσχεσης, ένας κώδικας μέσω του οποίου αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε».