«Ποτέ δεν κολυμπάς δύο φορές στο ίδιο Ποτάμι – αλλά βγαίνεις πιο πλούσιος σε εμπειρίες, σε ιδέες, σε φίλους». Γιατί «γίνανε αυτά τα κείμενα βιβλίο»; 

Το 1994, επισκέφθηκα μαζί με άλλους δύο φίλους το πατρικό του ενός εξ αυτών, μια φάρμα στην κορυφή ενός λόφου σε ένα μικρό χωριό της Ουαλίας. Ήταν η εποχή που και οι τρεις γράφαμε τα διδακτορικά μας. Ο πατέρας του οικοδεσπότη μας, το βράδυ μετά την pub μας είπε μισοαστεία μισοσοβαρά: «Ο πατέρας μου έλεγε πως ο κάθε άντρας [ξέρω, σεξιστικό, αλλά έτσι τα λέγανε οι παλιοί] πρέπει να φυτέψει ένα δέντρο, να κάνει ένα παιδί και να γράψει ένα βιβλίο. Εσείς αρχίσατε και οι τρεις ανάποδα». Του εξηγήσαμε πως το διδακτορικό δεν μετράει για βιβλίο. Επειδή από τότε και μετά φύτεψα αρκετά δέντρα και έκανα δύο παιδιά, σκέφτηκα πως ίσως η συλλογή κειμένων να μετράει τελικά για βιβλίο.