"Δεν είχε κάνει παρά μονάχα λίγα βήματα μέσα στο Δάσος και όλα τα Πέπλα άρχισαν να αναδεύονται, σαν τα φίδια από μέσα τους να συστρέφονταν και να ξεκουλουριάζονταν, αποφασισμένα να τον κυνηγήσουν. Δεν πήρε πάνω από δύο στιγμές για να εννοήσει πως αυτό συνέβαινε. Πενήντα, εκατό πέτρινα φίδια, ολοζώντανα, με μαρμάρινα δόντια που έσταζαν άσπρη σκόνη, σαν το δαιμονισμένο φως του Λευκού Λαού, είχαν εγκαταλείψει τις φυλαγμένες κόρες του Δάσους και έρχονταν να τον καταδιώξουν, οδηγημένα από κάποια μαγική θέληση που τα 'χε προστάξει να αντιμετωπίζουν τον εισβολέα. Τον όποιον εισβολέα..."